'Αγνωστη χώρα

 
Τον τρελό του οι άνεμοι άρχισαν χορό
με ουρλιαχτά φρικτά κάπου σε άξενη πλάση,                           
σε τοπία γυμνά – σε παγωμένη ώρα                                                1
σιωπηλά μια σκιά προσπερνά  
θρηνεί μες στων βάλτων τη χώρα
                                                                                              Σαν απλώνεται γύρω σκοτάδι
                                                                                              αχανείς ανοίγουν οι πυλώνες του Άδη
                                2                                                           Θολή η λόχμη προβάλλει,
                                                                                              σαν νεκρή – σιωπηλή,
                                                                                              σαν καρδιά αφημένη στη λήθη
Καλάμια στις όχθες φυτρώνουν
περιζώνοντας πυκνά τα νερά που λιμνάζουν,
μες στο τέλμα αιώνια τα πάντα σαπίζουν,                                     3
σαπρόφυτα μύρια,
μες στη λάσπη μόνο σκουλήκια ζουν 
                                                                                              Εδώ αυγή ποτέ δεν χαράζει,
                                                                                              η ψυχή στις ανέλπιδες όχθες ζει
                                4                                                           ατενίζοντας βουβή στη μεγάλη κοιλάδα
                                                                                              νερά θολωμένα – το έλος που μαυρίζει,
                                                                                              αν πεθαίνει ή ζει ούτε αυτή γνωρίζει
Βασιλεύει στυγνή στον ορίζοντα
και λιμνάζει αιώνια τη νύχτα, τη μέρα                                    
Βαθιά, σε παγωμένη ώρα,                                                                    5
ακαθόριστο ξέφωτο
η άγνωστη χώρα


© Μανώλης Μεσσήνης