Η Κωμωδία του Ποιητή

Ηρεμήστε!

Έχετέ μου εμπιστοσύνη
Σήμερα θα γράψω κωμωδία

κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη,
κτύπα το ταμπούρλο!

«Να γράψεις κωμωδία;
Μα, είσαι υποχείριο του πόνου!
Δεν ξέρεις πια τι λες
ούτε τι κάνεις!
Είσαι ποιητής εσύ;
Εσύ δεν είσαι παρά ένας παλιάτσος,
βάλε λοιπόν το κοστούμι σου
κι αλεύρωσε το πρόσωπό σου»

Κι όμως, καλέ μου τυμπανιστή,
ας βάλω τα δυνατά μου·

τους σπασμούς και τους λυγμούς
θα κάνω μια αστεία γκριμάτσα

τον στεναγμό και τον πόνο,
χαμόγελο

τις θλιβερές κραυγές,
γέλιο σαρκαστικό

κι όλοι θα χειροκροτήσουν!

«Γέλα – Γέλα παλιάτσε,
γέλα για την πίκρα
που σου μαχαιρώνει την καρδιά…»

Ηρεμήστε!  
Σκιά ήταν, ξεθωριασμένη,
κωμωδίας γέννημα    
Έχετέ μου εμπιστοσύνη    
Ο παλιάτσος δεν θα ξαναφανεί!    

©Μανώλης Μεσσήνης