Εκείνο το παιδί
με το σοφό θλιμμένο βλέμμα
Εκείνο που πέθαινε αργά – αργά
κατέβηκε σήμερα από τη φωτογραφία της εφημερίδας
και μου διέλυσε το σπίτι
Τρόφιμα ρούχα έπιπλα
τα μάζεψε σωρό θρύψαλα ανακατωμένα
και μου’φραξε την έξοδο
Και τα βιβλία να κοροϊδεύουν
Μετά ξεψύχησε στην πολυθρόνα
Και τα βιβλία να κλαίνε
Ούτε να το θάψω μπορώ
Ούτε να φύγω να μην το βλέπω
Και τα βιβλία να φωνάζουν
Ούτε να τ’αναστήσω μπορώ
Σκεφτόμουν…
Σκεφτόμουν…
Και τα βιβλία να φεύγουν
©Μανώλης Μεσσήνης
με το σοφό θλιμμένο βλέμμα
Εκείνο που πέθαινε αργά – αργά
κατέβηκε σήμερα από τη φωτογραφία της εφημερίδας
και μου διέλυσε το σπίτι
Τρόφιμα ρούχα έπιπλα
τα μάζεψε σωρό θρύψαλα ανακατωμένα
και μου’φραξε την έξοδο
Και τα βιβλία να κοροϊδεύουν
Μετά ξεψύχησε στην πολυθρόνα
Και τα βιβλία να κλαίνε
Ούτε να το θάψω μπορώ
Ούτε να φύγω να μην το βλέπω
Και τα βιβλία να φωνάζουν
Ούτε να τ’αναστήσω μπορώ
Σκεφτόμουν…
Σκεφτόμουν…
Και τα βιβλία να φεύγουν
©Μανώλης Μεσσήνης