Κατήφορος!
Μονόπρακτο δράμα αμαρτωλού θεού
που εκλιπαρεί εραστές ειδωλολάτρες
να λατρέψουν τους πύρινους βωμούς του,
να δώσουν τη γνώση τους θυσία στου φόβου την πυρά
ξορκίζοντας την απειλεί, εκείνη τη σοφία – που έγινε αιτία
έκπτωτοι να γίνουν οι κυρίαρχοι
Κόλαση!
Χίλιες και μία τραγωδίες σε μονόπρακτα αφορισμού
Σοφίτες μυαλά στο αίμα υποταγμένα
Ποιος, του λόγου άριστος, έγραψε το μύθευμα
σκορπώντας φλόγες στο χάος
δημιουργώντας παραισθήσεις φωτός
κλείνοντας τον στοχασμό στον πύργο της Βαβέλ;
Ιδού!
Μασκαρεμένες φιλοσοφίες που έγραψαν ιστορία,
για να είναι η σκέψη εξαρτημένη από το μηδέν, κι ύστερα
το πτώμα της αλήθειας, στην άκρη πεταμένο,
στο περιθώριο των αιώνων που μοιάζουν με ανάσα, δύσοσμη
Δεν υπάρχουν ήρωες να μας χλευάσουν,
μόνο ηρώα με λέξεις χαραγμένα, που διχάζουν –
που αφορίζουν και τρομάζουν
σβήνοντας το φως απ’τα μάτια του κόσμου
Φθορές και ρωγμές σε παρακμάζουσες αναληθείς εικόνες
μα, τα βλέφαρα του νου κλειστά
Κι αν ο ήλιος στο διάβα του δεικνύει την αλήθεια
ξεγυμνώνοντάς την χωρίς ντροπή,
η λάμψη του πονάει, πληγώνει και μισιέται
Μονομάχος ο άνθρωπος, κάποτε σοφός
αγκομαχώντας – ματωμένος
ανεβαίνει τον Γολγοθά του σαν άλλος Χριστός
Ιδού ο αφορισμός του : Εγώ ειμί ο υιός του Θεού!
©Μανώλης Μεσσήνης